Fotografie

 

Fotografie kent het aspect tijd, ook de fotografie kent het aspect materie. Er wordt iets gefotografeerd. Zonder materie, geen foto. Fotograferen is weergeven van materie, doorheen de tijd.
De tijd vastleggen, het moment vatten. Het is ook de tijd tegengaan. Het beeld houdt vast. Het vermijdt dat beelden door de tijd vergeten kunnen, zelfs na hun bestaan.
Een beeld is vaak vluchtig. We kunnen het beeld vasthouden in onze herinnering. Maar dat kan vervagen of vervormen. De foto behoudt en gaat in tegen de effecten van de tijd.
Ik heb geprobeerd, als metafoor op de fotografie, de
aspecten tijd en materie te vatten. Hierbij ben ik gekomen tot het verkennen van een ander materiaal, m.n. geïmpregneerd hout. Bij geïmpregneerd hout worden dezelfde processen toegepast als in de fotografie om te conserveren, om de invloed van tijd tegen te gaan,, duurzaam te maken. Geïmpregneerd hout wordt, om die duurzaamheid te bereiken, net als bij het bestendigen van het beeld in de fotografie, behandeld met zware metalen en fixeer.
 

Concept



Het hele concept, metaforisch aan de fotografie, is terug te vinden in de materie van geïmpregneerd hout.
Ik ben een onderzoek naar de materie gestart.
Wat is het? Wat willen we ermee? Welke facetten zitten eraan vast? Wat zijn de materiaalkenmerken? Hoe gebeurt het procedé? Welke procedures moeten gevolgd worden?
Het geïmpregneerde hout zit net als fotografie vol paradoxen.
De twee belangrijkste paradoxen die erin zitten zijn rond de thema’s

tijd

De strijd tegen de vergankelijkheid wordt gevoerd. Het materiaal moet duurzaam zijn. Wordt de tijd overwonnen? De tand des tijds heeft geen impact meer op de materie. Maar ultiem wordt de tijd verkort door de gevolgen van de impact op het milieu

bescherming

Het hout wordt geïmpregneerd om bescherming te bieden. Bescherming aan de materie in de meest primaire betekenis, maar
ook bescherming in de toepassingen.
Hout is een natuurlijk product, levend. Maar het wordt doodgemaakt om duurzaam te zijn. Toch wordt het vaak gebruikt voor zijn natuurlijk aspect. We kennen de toepassingen van het tuinhout. The natural look, geen kunststof in onze tuin, neen, maar we willen wel het gemak van de onvergankelijkheid, het materiaal voor ons comfort, weerbaar gemaakt tegen de tand des tijds.
Het hout wordt gebruikt om te beschermen. De daken van onze huizen rusten op rasters van geïmpregneerd hout. Daken als ultiem symbool van bescherming. We leven onder een dak. Ze bieden het hoofd aan de weerselementen en gevaar van buitenaf. Maar komt de grootste dreiging uit de materie zelf vanwege zijn samenstelling. Het is als het Paard van Troje. Het gevaar komt van binnenin.
Het prille boompje wordt ondersteund door paaltjes in geïmpregneerd hout. Maar in hoeverre wordt het boompje steun gegeven of wordt het vergiftigd? Het lijkt wel alsof er koperoxidatie ligt op de takjes van het prille boompje.

Misleiding


Daar waar paradoxen niet duidelijk zijn en kenmerken bewust weggefilterd worden, spreken we van misleiding.
Het deugdzame gebruik van geïmpregneerd hout wordt misleidend voorgesteld. De materie wordt ultiem voorgesteld als duurzaam en veilig, terwijl het eigenlijk tijd verkortend en bedreigend is.
Ook in de fotografie worden kenmerken bewust kunstmatig in de verf gezet om de kijker te beïnvloeden of een vertekende weergave van de realiteit te geven. Optisch bedrog en het manipuleren (naar de hand zetten) van beelden is een veel gebruikte modus operandi in de kunst.
Naast de meer evidente vormen van misleiding door het manipuleren van beeld zit er in de fotografie een meer verdoken misleiding. De makers van de camera’s bepalen voor een groot stuk hoe een beeld eruit zal zien door de specifieke bouw en gebruikte programma’s in de camera. De foto’s worden genomen binnen de beperkingen en settingen van het toestel. Dat betekent dat de fotograaf dus wel een kiekje neemt, maar dat het resultaat eigenlijk al voor een groot deel vastgelegd is door de ingenieur van het product.
Verbeelding

Tijdens mijn zoektocht naar het tastbaar, zintuigelijk weergeven van de ingreep van de mens om de strijd tegen de tijd aan te gaan ben ik tot dit beeld geraakt.


 
Het geeft mij de associatie van lijken verpakt in body bags
Bodybags, een verpakking van levensloos geworden materie
Maar tegelijk vers geript uit de natuur en gereed om ons een tijdelijk gevoel van warmte en bescherming te bieden.
Het symboliseert de paradox die we in het geïmpregneerde hout ook terug vinden